Winter
Skroivendevort
Gepubliceerd: 20 januari 2023
Toe was’t winter.
De wind in ’t oôsten, ’t gaat wintere.
‘We moete zien datte we thuiskomme,’t grond-ois begint al te loupen.’
Nei ’n dag of wat legge de skuite vast in ’t ois.
Zittend op de rooie rand bindt ’r ientje z’n skaase onder.
De eerste streke worre zet. Mooi swartois met wat gasbelle.
Hier en deer nag’n huisie boven sloôt, met wat eronder loit: stoif bevroren.
Soches bai ’t wakker worre, de deken bovenop nat van’t uitwasemen.
Zô koud!
Bloeme op de glaze, warme asem, ’n koikgaatje.
De joôs nei skoôl over ’t ois achter de huize langs.
‘Niet an de oizeren breglening slikke, je tong bloift er an plakke.’
’t Begint te krokkelen, effies ternei gaat ’t snei-jachte.
De are ochend ’n witte wirreld.
Joôs de slee van zolder en bai doik beneer.
De kôlekachel, ientje voor ’t hêle huis, snort as ’n kat met ’n volle buk.
Nou is ’t winter.
’t Regent al weke, ’t land verzopen.
Murgen sturmt ’t.
Weeksteran zôwaar nachtvorst. Zou ’t den tóch…?
’t Fluusie ois ken de eende amperan houwe.Ze zakke d’r oftig deur.
Maar goed datte ze swumme kenne.
’t Krokkeltje komt ok nag, maar zet niet deur.
’t Grasland bloift groen, de bouw swart.
En leit ’t weer effies meer z’n tande zien,den hiet ’t gien winter meer, maar code roôd.
Die iende snorrende kôlekachel is er gien meer.
We hewwe nou CV en de wirreld is in buiten.
Die komt gien meer binnen,ok al is ie nag zô mooi wit.
Kees Koopman, Andijk
Lid van skroiversgroep Hoogkarspel