Dilemma
Iedere week probeer ik een stukje te schrijven over een plant of dier in de natuur die mij die week extra is opgevallen. Na meer dan vier jaar bijna iedere week een stukje te hebben geschreven, komt het vaak voor dat mij rond dezelfde tijd in het jaar iets opvalt waar ik al eens over geschreven heb.
Deze maand kwam ik in het Zwanenwater een vrouwtje Grote groene sabelsprinkhaan tegen die net klaar was met vervellen, terwijl een paar meter verderop een mannetje Grote groene sabelsprinkhaan druk aan het zingen was. Je zag duidelijk dat hij zijn voorvleugels heel snel langs elkaar wreef. Een uniek gezicht, want hoewel je de mannetjes op heel veel plekken heel duidelijk en luid hoort zingen, zelfs vanaf een afstand van 100 meter, zijn ze door hun kleur heel goed gecamoufleerd en zie je ze dus zelden. Een stukje over deze soort heb ik echter al twee keer geschreven.

Invasie
Toen de vele Atalanta’s in het Zwanenwater en ook in de vlinderstruiken in mijn achtertuin. Deze prachtige dagvlinders zijn helemaal uit Zuid-Frankrijk, de afgelopen weken, weer naar ons land gevlogen. Maar ook de Atalanta heeft inmiddels al een paar keer in een stukje als hoofdonderwerp gefungeerd, dus hoewel ik er tientallen heb gezien en er blijkbaar een invasie gaande is, ga ik het hier deze week ook niet over hebben.

En dan..
Oké dan de dagactieve nachtvlinders van de Sint Jansvlinders of de rupsen van de Sint Jacobsvlinders, ook wel zebrarupsen, die nu met vele tientallen op het Duinkruiskruid te vinden zijn. In dit geval is het twee jaar geleden dat ik over deze soorten schreef, dus als mij niets anders op zou vallen deze week, zou ik hier wellicht nog wel iets mee kunnen.

Op de thee
Op de wekelijkse theevisite bij mijn tante legde ik mijn kleine dilemma uit. Waar zal ik deze week een stukje over schrijven? Ze opperde gelijk om iets te schrijven over de opvallend grote bossen met roze bloemetjes van bijna 2 meter hoog die nu volop in haar voortuin én achtertuin uitbundig staan te bloeien, het Harig wilgenroosje.

Tja, ik weet dat heel veel mensen deze makkelijk groeiende plant zien als onkruid en hem dus stelmatig verwijderen, maar dat is eigenlijk best wel jammer, want het is een hele leuke waardplant voor meerdere soorten wantsen en nachtvlinders. Bovendien heeft hij geen verzorging nodig. Het enige wat deze makkelijk groeiende plant nodig heeft is een redelijk vochtige plek. En laat dit nu zeker dit jaar, op de meeste plekken, geen enkel probleem zijn. Hij kleurt nu dan ook menig slootkant, wegberm en plantsoen prachtig roze. Dit (on)kruid, wat dus gewoon betekent dat het ongewenst is op de plek waar hij spontaan groeit, is mijn hoofdonderwerp van deze week. Bedankt tante Gré!

Nectarplant
Het Harig wilgenroosje is een vaste plant uit de teunisbloemfamilie. Aan zijn zacht behaarde stengels en bladeren heeft hij zijn naam te danken. Bloeiende van juni tot september hebben insecten langere tijd iets aan deze plant dan aan veel andere nectarplanten. Je treft dan ook vaak hommels, bijen en vlinders op de bloemen aan. Bestuiving door deze insecten leidt vaak tot bevruchting, maar als dat niet gebeurt, kunnen de lobben verder naar buiten doorbuigen en daarbij de openstaande helmhokken raken. Hierdoor komen er pollen op de stempellobben. In dit geval is er dus sprake van zelfbestuiving.

Weetje
Met zijn wortels in een laagje water van 10 cm is gedurende enige tijd geen probleem, maar langdurige natte voeten kunnen er wel voor zorgen dat deze plant sterft.

Margreet Frowijn-Druijven
Natuurfotograaf en vrijwillig boswachter Natuurmonumenten
www.mfnf.n
www.facebook.com/MFNF.Natuurfotografie