Timmy was nou gortig
Skroivendevort
Gepubliceerd: 29 november 2022
Loôtje trekke
Timmie Gorter was nou gortig. Vleden jaar had ie op ’t skoôlploin alders hoord datte de grôte joôs rare liedjes over Sunterklaas zonge. Ok dede ze ophakkerig en praatte over allegaar nep. Maar dat ’t weer teugen de sunterklaastoid liep, wou ie d’r toch maar weer wat graag in gelouve.
Nou was ’t bedat weer dezember. Timmie was kort deervoor negen worren en had met z’n vader d’rs praat over z’n twoifels. Want hoe zat ’t met die skoorstien die ze niet hadde en dat de Piete d’r inienen aars uitzagge.
As manne onder mekaar had z’n vader ’m woizer maakt, maar ok verteld dat grôte mense evegoed altoid an dat soortement sproukie meedoen wulle. ’t Is vezelf ’n feist van pakkies, maar ’t gaat ok om de gointjes en de genoegelekhoid.
Timmie had z’n skouwertjes optrokken en ’t bloid anhoord.
‘Ôh,’ was alles wat ie zoid had. ’t Most nag effies op z’n plek valle.
Maar wel mooi dat, nou ie gortig was, hai ok mee mocht doen met de femiliesunterklaas en ’n loôtje trekke.
Z’n vader had ’m twuntig euro geven.
‘Deer kè je ’n kedoôtje van koupe en spulle om ’n surprise te maken. Timmie was zô groôsk as ’n haan van ’n stôter en was an de veert gaan.
De are week had ie z’n vader effies ampart nomen, want gehoimzinnighoid hoorde d’rbai deuze toid, dat had Timmie wel skôten.
‘Pap, wat moet ik met ’t geld doen wat ik over hew?’
‘Hè je veul over den?’
‘Ja, nou eh, zeuventienvoiftig,’ zee Timmie.
Koik, zô’n joôn kè je om ’n boskip sture!
Bregtje Buishand, Enkhuizen
Lid van skroiversgroep Hougkarspel