Thailand
Van onze Schager Globetrotter
Gepubliceerd: 19 mei 2023
Thuis
Von is al weer een maand thuis in Nederland en blij om vrienden en familie weer vaker te kunnen zien. Na drie weken lijk ook ik thuis te zijn gekomen. Het resort, ter grootte van Geestmerambacht, waar ik les geef bestaat uit landbouwgrond en een veertigtal woningen. Alle bewoners zijn op de een of andere manier familie van elkaar. Oma had dertien kinderen en alle familieleden vestigden en vestigen zich automatisch in dit gebied. Iedereen is erg hartelijk naar mij toe en langzamerhand begin ik deel van deze familie te worden. Het ons kent ons heeft vele voordelen. Venus, de zuster van de organisator, werkt voor een afdeling van het immigratiekantoor en zegt mij toe een jaarvisum te kunnen regelen. Ik kan het bijna niet geloven. Ik probeerde het via de Thaise ambassade in Nederland, maar omdat ik al in Thailand ben konden die mij niet helpen. Venus regelt alles voor me. Ik word door een oudere dame op een scooter naar het immigratiekantoor gereden om een woonverklaring te halen (ik woon nu officieel bij Venus…. , waarmee ik een bankrekening kan openen. Die heb ik weer nodig om een ‘O en A’ visum te verkrijgen waarmee ik een jaar in Thailand kan blijven.
Ongedierte
Als ik ‘s avonds buiten zit, schiet er een beest ter grootte van een eekhoorn twee meter achter mij langs. Ik kan het even niet bevatten. ‘Eekhoorns hier ?’ Even later zie ik hem verderop vol in het zicht over de planken lopen. Het blijkt een flinke rat te zijn. Wetende dat het beest banger van mij is dan ik van hem stelt mij gerust, al ben ik er niet blij mee.
Daarnaast zie ik kakkerlakken in de badkamer en komen er honderden mieren te voorschijn als ik sta te douchen. Ook zijn er de altijd aanwezige muggen die godzijdank niet van mijn lichaamsgeur (en koolstofdioxide afscheiding, google ik) houden. Zwangere vrouwen en mensen met overgewicht zijn meestal aantrekkelijker voor muggen. Ook nu weer helpt relativeren. Ik ben niet zwanger en niet dik, dus ik bof ! Tegelijkertijd weet ik dat vele mensen nu: ‘Nee, dank je’ zeggen tegen het wonen hier.
Leerlingen
De kinderen die ik lesgeef zijn zonder uitzondering enthousiast. Het ‘Hello teacher’ schalt iedere namiddag door het resort. Ik kan lesgeven zoals ik wil, wat betekent dat ik lesstof overdracht regelmatig afwissel met spelletjes. Dat wordt zeer gewaardeerd door de kinderen, ook zie ik dat toekijkende ouders het lachend aanzien.
Mijn ruime ervaring helpt uiteraard. En de ‘Energizers’, korte spelletjes die energie geven, zitten nog in mijn hoofd en zijn daarnaast makkelijk aan te vullen via internet.
Vanwege het warme meer, rond de 35 graden, doen de waterspelletjes het erg goed. Ze moeten een open gesneden fles gevuld met water boven hun hoofd naar achteren doorgeven tijdens het opzeggen van het alfabet, het onvermijdelijke morsen zorgt voor veel gelach. Ik vind het een ideale manier van lesgeven. Lesstof overdragen en entertainen. Een combinatie die mij goed ligt. We eindigen steeds met een tikspel op een voetbalachtig veldje. Als ik na afloop pizza, mango’s en ander fruit van ouders krijg met buigingen en al, weet ik dat ik goed bezig ben. Jack, de eigenaar, bevestigt dat nogmaals door de hoop uit te spreken dat ik minimaal drie maanden hier zal blijven.
Vrijwilligers
De ‘boerderij’ kweekt uit zaad stekjes, die aan omliggende bewoners worden gegeven, die ze verder kweken. Het zijn eetbare groenten en kruiden die uiteindelijk met winst aan restaurants en supermarkten worden verkocht. De omwonenden delen mee in de winst. Ik vind het een prachtig systeem. Er zijn nog twee jonge vrijwilligers bij gekomen. Rachel, een nog jonge dame van 23 uit Israel en Nabil, 39, uit Marokko. Ik heb al vastgesteld dat ik erg goed alleen kan zijn, maar voor de afwisseling is dit wel leuk. Rachel blijft maar drie dagen en als zij mij vertelt dat zij, wegens haar geloof, geen handen schudt met mannen ben ik blij dat zij vertrekt. Ik respecteer ieders geloof, maar trek hier de grens. Wat ik er van vind zet ik maar liever niet op papier. Laat ik maar zeggen dat ik ‘not amused’ ben.
Nabil daarentegen is een schot in de roos. Ontzettend sociaal, warm en hulpvaardig. We praten uitgebreid over onze levens, verschillen in cultuur en reiservaringen en vinden dat een van de geweldige pluspunten van het reizen. Het leren kennen van de Aziatische cultuur vind ik ook een verrijking. Mijn vijfentwintig jarige relatie met een Aziatische partner had mij al veel geleerd over familiebanden die erg warm en bijzonder kunnen zijn. Men deelt alles met elkaar. Wat ik heel erg mooi en bijzonder vind. Ik vertel Nabil dan ook dat wat van mij is, eten en drinken, nu ook van hem is en we zijn op slag ‘broeders’, waarbij hij mij verder voor de grap ‘Dad’ noemt en ik hem ‘son’, gezien het leeftijdsverschil. Hij is drie dagen geleden verder gegaan en we spreken de wens uit contact te blijven houden.
Hua hin
Als vrijwilliger werk je vijf dagen en bent dan twee dagen vrij. Ik besluit een hotel te boeken in de stad en zo steeds per week twee dagen ‘vakantie’ te vieren. Een goede keuze, met een zwembad op het hoteldak en 300 meter van zee. Ik laat mij ook iedere dag masseren, wat ik een cadeau vind. Ik ga, net als in het resort, vroeg naar bed, uiterlijk 22.00 uur en sta dan weer vroeg op om de de stad te verkennen. Vooral de ‘Village Market’ vind ik geweldig. Het is een enorm groot winkelcentrum met meer dan honderd winkels, restaurants en andere zaakjes. Het is er heerlijk airco-koel en heel erg gezellig. Ik ben nieuwsgierig hoe ver ze met het nieuwe Makado zijn. De verbouwing begon net toen ik Schagen verliet.
Ook de avondmarkt doet het goed. Honderden kraampjes afgewisseld met eet- en drink gelegenheden zorgen voor een heerlijke sfeer. Ik maak makkelijk contact met andere buitenlanders en vind het een feest als ik naast het Engels ook Frans kan spreken, dus redelijk normaal kan communiceren. Het Thais leer ik zeer langzaam, eerst woorden en dan korte zinnen, wat erg gewaardeerd wordt door de Thai. Ik leer iedere dag een nieuwe zin, en enkele nieuwe woorden van de leerlingen.
Visum
Vanavond kwam Venus langs om haar moeder te bezoeken en vertelde mij dat mijn jaarvisum geen probleem zal vormen. Morgen lijkt het rond te komen.
Ik ben daar erg blij mee en voel dat ik hier nog lang(er) wil blijven. Ik ben een beetje thuis gekomen.
Met warme ‘thuis’ groet,
Henk Boerhave ([email protected])
Klik op één van de afbeeldingen voor een vergroting.