Sjors met zijn kompaan Sjimmie als leider van de Rebellenclub. Maar ook Pietje
Bell had er een handje van met zijn club De Zwarte Hand. Maar dat is
jeugdsentiment, hetgeen op een andere wijze tegenwoordig weer opgeld doet. Geen
rebellen maar demonstranten, van diverse pluimage die vooral uit zijn op een eigen
gelijk. Een overtuiging proberen uit te dragen en daar bij niet bang hoeven te zijn
dat zij geen volgelingen trekken. Zijn het slechts enkele trekkers (tractoren mag
ook), dan zijn het wel weer bezetters van een autoweg. En zij hebben zowaar het
weer mee, na die enkele sneeuwbui die ervoor heeft gezorgd dat er weer langdurige
files op de Nederlands snelwegen te vinden waren.

Want waar gaat het om? Verkiezingen die een rol spelen bij de Provinciale Staten
en het Hoog Heem Raad Schap dat ook weer nieuwe kandidaten zoekt. Waarbij de
lijsten met vele onbekende namen zoveel ruimte bieden, dat je niet weet op wie te
moeten stemmen. Was het voorheen het Poldermodel waar je je voor een deel in
kon vinden, tegenwoordig zijn het de uitersten die van zich laten horen. Uiterst
Links in de ogen van Rechts en ook het omgekeerde is het geval. Er wordt zelfs
gesproken over het feit dat dit wolken betreft, terwijl we over het geheel genomen
niet veel invloed op het weer kunnen uitoefenen.

Natuurlijk heeft iedere demonstrant het eigen gelijk aan zijn of haar zijde. En om
het dan over die natuur te hebben, dat heeft dan wel weer een gemeenschappelijk
belang. Het klimaat, de uitputting van Moeder Aarde, het groter groeien door
kleiner te blijven, of het omgekeerde. Waar voor de buitenstaander inmiddels geen
touw meer aan vast te knopen valt. Vergrootglazen die worden uitgedeeld, opdat het
macro economisch vermogen nog steeds planmatig kan verlopen. Het Centraal
Plan Bureau zich mag verheugen op de economen die aan de banken zijn
gekoppeld. Een voorschot nemen op de toekomst, om na enige tijd de ontdekking te
doen dat zij zich toch hebben vergist. Omdat de mensheid zich niet als zodanig laat
voorspellen.

Spandoeken, omgekeerde vlaggen, en protesten van mensen die wat te vertellen
hebben. Een strijd om een stem, een voorkeur naar voren brengen en proberen de
ander die vlieg af te vangen. Debatten met vooraanstaanden, mensen die er een
duidelijke mening op na houden of, en dat is bepaald nieuw, mensen die
complotdenkers hoog achten. De achterdocht die toeneemt, het vertrouwen in de
politiek dat steeds meer inboet en het zicht dat menigeen in zijn portemonnee als
bodem steeds bekender wordt. Want ook dat is een fenomeen dat ervoor zorgt dat de
niet direct zichtbare armoede bij een ander, aan je deur voorbij gaat.

Rebellen en het heeft er veel van dat de nieuwe ‘evangelisten’ voor hun eigen
parochie blijven prediken. Want op welke manier kun je die anderen wakker
maken?

IkWik