Jan de Hereboer en Piet Arremoed
Skroivendevort
Gepubliceerd: 13 maart 2024
Jan dat is een man van cente,
en hai heb er ok een smoit.
Oftig zien je ’m breid lache,
hai is met z’n roikdom bloid.
Hai heb ok ’n mooie oto,
’n Porsch die wel tweihonderd haalt.
As ie deermee deur ’t durp toert,
nôh, koik den d’rs hoe Jan straalt.
‘Jan,’ vroeg Piet, ‘hoe hard raai jij nou,
al gaan jij nei Amsterdam?’
Piet die wou dat welders wete,
omdat hai deer ok veul kwam.
‘Honderdtwuntig,’ was ’t antwoord,
‘omda’k aars de pisang ben.’
‘Nôh,’ zee Piet, ‘dat haal ik ok wel
met m’n ouwe Citroën.’
Jan ken ok bar mansig weze
met z’n Rolex van puur goud.
Aldeur zien je ’m er op koike,
twoil ie ’m ver voor ’m houwt.
‘Jan, hoe laat hew je ’t?,’ vroeg Piet’rs
‘’t Is tien uur,’ antwoordde Jan.
Piet keek op z’n oigen klokkie:
‘Moines woist ok tien uur an!’
Jan heb lest een dure hond kocht
van ’n pittig proizig ras.
En as ie ’m seives uitleit,
kakt dat beisie op ’t gras.
Piet kwam ze pas leden teugen,
dat ie zelf z’n hond uitliet.
‘Heui,’ zee Piet, ‘jij ok ’n hondje,
zô lang hew je ’m vast nag niet.’
‘Klopt,’ zee Jan, ‘deus heb pepiere,
’k neem vezelf gien gewône hond.’
‘Zô,’ zee Piet, ‘maar as ’k ’t goed zien,
kakt dat beist ok bruine stront.’
Jan die roist nag voor gien tonne,
Piet die heb ’n Melkertbaan.
Alletwei ben’ ze tevreden.
Ja, zô ken ’t ok nag gaan.
Tom Wester, Obdam
Lid van skroiversgroep Hoogwoud