Honger kroige
Arie was zoals dat heet een vrouwenman
Gepubliceerd: 26 augustus 2024
Arie de Boer en Bets Berkhout ware jong trouwd en weunde in ’t ouwe Polderhuisie an de Ringvaart. Ze hadde ’t samen bar mooi opgnapt. Arie was bouwvakker en had twei rechterhande en Bets was zômaar ok pittig redderig met skildere en behange, dat ging d’r best of.
De eerste jare van hullie trouwen hadde ze alletwei deurwerkt; eerst most ‘de kop ’r of’, zoide ze den altoid. Arie kluste puur bai en Bets was verpleegster bleven in ’t Sint-Jan. Dat ‘de kop ’r of’ was, kwamme d’r heêl gauw joôsies. Eerst ’n joôn en toen nag ’n moidje, dat ze hadde ’n steltje op de kast. Bets was stopt met werken vezelf, ze had ’r hande vol met twei van die basseroete.
Arie en Bets dede ok veul voor de verenigings in ’t durp. Arie was wedstroidsekretaris bai de voebal en ok geloider bai de ‘effies’, weer z’n zeuntje in speulde. En hai was ie ok nag coulisseman bai de teneelclub. Bets dee ok best mee: zai was voorzitster van de Vrouwebond, oppas en voorleesmoeder op skoôl en zai deed nag wat voor ‘de Zonnebloem’. De kollektebus lag ok goed in d’r hande.
Al was ’r wat te doen in ’t durp, den stonde ze alletwei vooran, ze hielde wel van ’n feisie. Hunnie joôs werde den bai opa en oma brocht, zô gaat dat opheden. Bai ’n uitvoering van de teneêl of bai de kieneivend van de voetbal wazze ze nooit de eerste die wegginge. Vooral Arie was den ’n echte plakker en den hewwe wai ’t nag geniesen over de kermis had. Den hadde zai hêlegaar de toid en keke ze niet op ’n uurtje of ’n rondje.
Uit dut verhaal begroipe julle wel datte zai heêl veul vriende en kennisse hadde. Toch was d’r ien kloineghoidje: Arie was, al was ’r ’n feisie, zômaar altoid puur stroikerig bai de vrouwtjes. Niet dat hai te ver ging, dat niet, maar hai was om zô te zeggen den pittig nuwelek. Ze namme Arie den ok maar zôas ie was. Hai zee altoid: ‘Je moete ien bien te vraaien houwe.’ Met de leste kermis had ie ok weer puur doenig weest. Dat ’n paar dage deernei de bestuursvergadering van de Vrouwebond bai Bets in huis was, kon Marie heur mond niet langerder dichthouwe. Bai ’t tweide koppie, toedat ze ’t ok effies over de kermis hadde, kwam ’t houge woord ’r uit:
‘Bets, wor jij d’r nou nooit mee an, zôas Arie doet?’ ’t Werd efkes stil an tafel … Toen zee Bets:
‘Nôh Marie, hai mag van moin gerust buiten honger kroige, as ie maar thuis te eten komt.’
En deermee was de kous of.
Jan van der Haar. Enkhuizen.
Jan was lid van skroifgroep Hoogkarspel