Flappetap
Skroivendevort
Gepubliceerd: 27 januari 2023
’t Zel zô’n beetje febrewari midden jare tachtig weest hewwe.
In die toid brocht ik teugen tienen de gebak rond met de bestelwagen.
De bakfiets had gelukkig al ofdein. Dat meddere en jachte was vleden toid; hillegaar in de winter was deer gien mooi an.
Afoin, m’n snaartje die de boekhouwing van de bakkeraai baihield, zee:
‘Koos, wul je deuze rekening van boer Groen efkes ophale, hai is nag van de kerst en in de winkel zien ik ’m nooit.’
‘Da’s goed,’ zee ik.
De boerderaai sting nagal ienlijk, ’t sneijachtte, ’t vroor gangois en d’r sting ’n harde oôstewind. Toeda’k over ’t skeipewoidje voorom gong, was ik bedat al bokvroren.
Weer bai ’n aar ’n bel zit, stakke bai hum twei stroomdreidjes uit de deurpost vedaan. Deer wou ik me niet an wage, al was ’t nag zô koud.
Net dat ik ’n ram op de deur geve zou, hoorde ik wat stommelderaai. D’r was niks te koik, want de deur had gien raampie.
‘Jij benne ’t denk, bakker,’ riep boer Groen, ‘’k hew je al zien, ’oor. Alle deure benne vastvroren, dat je kenne d’r niet in.’
Da’s ok wat, docht ik.
‘Je hewwe nag ’n rekening van de kerst, denk? Koik, is dut genog?’ riep de boer.
‘Ôh,’ riep ik, toedat ’r honderd gulden uit de brievebus nei buiten rolde. ‘Veuls te veul, man, je krogge nag geld terug.’
‘Al breng je murgen ’n slagroomtaart, is ’t den genog?’ riep boer Groen.
‘Nei’, zee ik, ‘den krog je nag terug.’
‘En as je d’r ok nag ’n appeltaart bai doene?’
‘Ja, den is ’t voor de bakker; tot murgen teugen tienen en bedankt, ’oor.’
Koos Swart, Wervershoof
Lid van skroiversgroep Hougkarspel
Deel
