De wolf is trug
Skroivendevort
Gepubliceerd: 25 oktober 2023
Geregeld hoor je in de vraaie nuwsgaring dat de wolf gaandeweg zoin plaas in oôs land verovert.
Ok al benne d’r lui die miene dat dat beist hier thuishoort, voor de meiste mense is ’t toch gien onverdeêld genoegen. ’t Ken weze, ’oor, dat in ’n ver verleden die beiste hier rondliepe, want in Friesland hewwe ze ooit al roepen: ‘Wolve ga!’
Dat was begrepen en die beiste hewwe ’n goed heenkommen zocht en toen konne de mense deer gerust weune.
Opheden is ’t krek aarsom.
Lesten las ik dat ’r in bosroikgebied ’n bord plaast was met de tekst dat mense hullie deer beter niet begeve moste omdat deer wolve huize.
En op de tillevisie zag ik beêlde van ’n wolf die met ’n fietser mee rende deur ’n weunwoik.
Gien bord dat wolve deer niet magge of zuks, maar ja, die beiste kenne vezelf ok niet leze.
Nag effies en den leze we dat ouwe opoe Bruintjes die an de bosrand weunt, opvreten is deur ’n wolf.
Voor de ofstraffing moet ’r maar net ientje in de buurt weze met ’n jachtvergunning. Al koik je d’r opheden ok weer van op hoeveul van ’t skitteljacht met lange, skerpe messe op zak loupt.
Maar ja die hullie doel is nou niet metien de wolf.
Dat den komt ’t toch nag weer op Hoin de Jager an. Voorheen had die femilie nag ‘Magere’ voor hullie naam staan, maar die is deur de jare op de achtermiddeg raakt.
Maar verrut, Hoin groipt die vreetzak in z’n lurreve en dat is ’t end van de wolf die opoe Bruintjes opvrat.
Wat nou met de rest?
Bregtje Buishand, Enkhuizen
Lid van skroiversgroep Hougkarspel