De houten doôs
Skroivendevort
Gepubliceerd: 20 augustus 2024
Alleman begint ’n keertje
an z’n allerleste rois.
Oftig doene mense dat den
mooi op hunnie oigen wois.
’n Westwoudse arme huisvrouw
dee eertois niet barre leep.
Z’ viel in sloôt bai ’t fukke wasse
en ging gillend toen om zeep.
’n Hoornse visser glee, wat noôslek,
dat ie net veul paling ving,
uit op ’t dek, viel over boord,
zôdat ie nei de haaie ging.
Een wandelaar uit Warmenhuizen
dee ’n keer verlegen dom.
Hai most rechtdeur, maar sloeg rechsof
en ging toen ’t hoekie om.
Altoid zag je Klaas van Kampen
met ’n walmend poipie staan.
Alle dage ’n pak tebak en
nou is ie de poip uitgaan.
Een trompettist uit Tuitjenhorn
speulde ’n keer zô lang en luid,
dat hai blies bai ’t leste noôtje
ok z’n leste asem uit.
Alleman komt, dat is zeker,
ien keer in die houten doôs.
Want de doôd ken, moet je wete,
jammer genog gien lieve joôs.
Mooi toch dat je doôdgaan kenne
op de wois die bai je past.
Wul je ’n plekkie in dut roimpie?
Zoek jouw wois den maar alvast.
IJs Broers, Oudorp
skroiversgroep Veenhuizen